Διάλεξε προσεκτικά τις δεσμεύσεις σου. Μη νιώθεις υποχρεωμένος να λες «ναι» στα πάντα, στους φίλους, στους συνεργάτες, στους συγγενείς, στους συναδέλφους. Υπάρχουν άνθρωποι για τους οποίους θέλεις –και αξίζει– να δίνεις το 100% σου. Κι αυτοί οι άνθρωποι είναι λίγοι. Ό,τι σου ζητούν οι υπόλοιποι, να το αξιολογείς κατά περίπτωση.
Μάθε να λες «όχι». Κλισέ, αλλά πρέπει. Μην απολογείσαι, και μην ψάχνεις δικαιολογίες αν δεν έχεις, για παράδειγμα, όρεξη να βγεις. Μπορείς μια χαρά να πεις «δεν έχω πολλή όρεξη σήμερα, να το κανονίσουμε ένα άλλο βράδυ μέσα στη βδομάδα;». Κανείς δεν πρόκειται να παρεξηγηθεί, αν φροντίσεις να κάνεις ξεκάθαρο πως δεν είναι ότι δεν θέλεις να τον δεις (εξ ου και αντιπροτείνεις ένα άλλο βράδυ) είναι ότι δεν θέλεις να το κάνεις σήμερα.
Μην πιέζεις υπερβολικά τον εαυτό σου. Δε λέμε να παρατάς τα πάντα και να πηγαίνεις για οκτάωρους καφέδες όταν η δουλειά σου πέφτει πολλή, ή όταν τα deadlines κρέμονται απειλητικά από πάνω σου. Όλοι, όμως, έχουμε τις τεμπέλικες μέρες μας. Δεν πειράζει αν δεν είσαι ο υπάλληλος του μήνα 365 μέρες τον χρόνο. Ούτε αν τα πιάτα μείνουν άπλυτα στον νεροχύτη επειδή ξενύχτησες ένα βράδυ με μια καινούρια σκαλωματική σειρά. Ίσα ίσα, οι έρευνες λένε πως λίγη τεμπελιά πού και πού είναι δημιουργική –θα ανακάμψεις δριμύτερος.
Μην προγραμματίζεις τα πάντα. Άσε μερικά βράδια την εβδομάδα κενά, για να κάνεις κάτι αυθόρμητο, χωρίς πρόγραμμα. Κάνε κάτι μετά τη δουλειά που δεν το είχες κανονίσει –αν ετοιμαζόσουν να σχολιάσεις κάτι στα πλαίσια του «ναι, και πού θα βρω παρέα τελευταία στιγμή;», να σε ενημερώσουμε ότι πρώτον το ίδιο μπορεί να σκέφτεται και εκείνος ο φίλος που έχετε αιώνες να τα πείτε, ή ο συνάδελφος που φεύγετε μαζί κάθε βράδυ από τη δουλειά, και δεύτερον ότι μπορείς μια χαρά να πας, πχ, ένα σινεμά μόνος σου.
Μην κρατάς σχέσεις στη ζωή σου από συνήθεια. Αυτό το “for old time’s sake” είναι μεγάλη παγίδα, στην οποία έχουμε πιαστεί σχεδόν όλοι τουλάχιστον μία φορά στη ζωή μας. Μην αισθάνεσαι υποχρεωμένος απέναντι σε έναν άνθρωπο επειδή κάποτε είχε ξεχωριστή θέση στη ζωή σου. Οι άνθρωποι αλλάζουμε καθώς ο χρόνος περνά, και οι σχέσεις (ναι, ακόμα και οι φιλικές) καμιά φορά τελειώνουν. Μην προσπαθείς με νύχια και με δόντια να τις συντηρήσεις, πιστεύοντας ότι αλλιώς θα διαταράξεις την συμπαντική ισορροπία. Άσε τον άλλον να πάρει τον δρόμο του, και πάρε κι εσύ τον δικό σου. Μπορεί κάπου, κάπως, κάποτε να ξανασυναντηθείτε –επειδή θα το θέλετε, όχι επειδή έτσι θα πρέπει.
Πηγή: iatronet.gr