Στις 9 Νοεμβρίου 2019, συμπληρώνονται 30 χρόνια από την μέρα που άλλαξε την Γερμανία και την Ευρώπη. Την ίδια μέρα, το 1989 το Τείχος του Βερολίνου “κατέρρεε” γεμίζοντας ενθουσιασμό τους κατοίκους της πολύπαθης πόλης.
Γιατί όμως είχε χτιστεί το Τείχος και τι οδήγησε στην πτώση του; Το euronews θα δώσει τις απαντήσεις σε όσα πρέπει να ξέρετε.
Τι ήταν το Τείχος του Βερολίνου;
Μετά την ήττα των Ναζί, το 1945, οι σύμμαχοι, Βρετανία, Γαλλία, ΗΠΑ και Σοβιετική Ένωση, προχώρησαν στον διαχωρισμό της Γερμανίας σε διοικητικές ζώνες. Η περιοχή που επρόκειτο να εξελιχθεί σε Ανατολικό Βερολίνο, ελεγχόταν από τους Σοβιετικούς.
Αρχικά, οι Γερμανοί μπορούσαν να μετακινούνται ελεύθερα μεταξύ των τομέων, όμως, με την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου και καθώς αυξανόταν η ένταση μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και της Δύσης, άρχισαν να επιβάλλονται περιορισμοί. Τα σημεία ελέγχου, αντικαταστάθηκαν από φράχτες με συρματόπλεγμα.
Καθώς όλο και περισσότεροι Γερμανοί εγκατέλειπαν την ανατολική πλευρά-υπολογίζονται σε 3,5 εκατομμύρια έως το 1961, η Σοβιετική Ένωση αποφάσισε να λάβει δραστικά μέτρα και στις 13 Αυγούστου 1961 ξεκίνησαν οι εργασίες για την κατασκευή του 155 χιλιομέτρων τείχους, που επρόκειτο να χωρίσει την πόλη για τα επόμενα 30 χρόνια.
Καθώς η πόλη του Βερολίνου βρισκόταν στον Ανατολικό Τομέα της Γερμανίας, το Δυτικό Βερολίνο ήταν μία νησίδα, μέσα στην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας (DDR).
Tι ήταν το σημείο ελέγχου Τσάρλι (Checkpoint Charlie);
Προορισμός για αμέτρητους επισκέπτες του Βερολίνου, το Σημείο Ελέγχου Τσάρλι, Chechpoint Charlie, ήταν ένα από τα κυριότερα περάσματα μεταξύ ανατολής και δύσης για διπλωμάτες, αξιωματούχους, δημοσιογράφους και τουρίστες, οι οποία λάμβαναν ημερήσιες άδειες.
Ένα λιγότερο γνωστό γεγονός για το Checkpoint Charlie, είναι το πώς πήρε το όνομά του. Charlie, είναι το τρίτο γράμμα του φωνητικού αλφάβητου του ΝΑΤΟ. Το συγκεκριμένο σημείο ελέγχου ήταν το τρίτο που καθιερώθηκε, μετά το Helmstedt-Marienborn (Alpha) και το δεύτερο, Dreilinden-Drewitz (Bravo).
Απόπειρες περάσματος του τείχους
Σύμφωνα με στοιχεία του Berlin Wall Memorial, τουλάχιστον 140 άνθρωποι σκοτώθηκαν επιχειρώντας να περάσουν το τείχος, μεταξύ 1961 και 1989, μεταξύ αυτών, 101 ανατολικογερμανοί που είτε σκοτώθηκαν, είτε έχασαν την ζωή τους σε κάποιο ατύχημα, είτε αυτοκτόνησαν, επιχειρώντας να περάσουν “απέναντι”.
Τι έγινε στις 9 Νοεμβρίου 1989;
Το 1989 υπήρξε καθοριστικής σημασίας έτος για την Ευρώπη. Στην Πολωνία και την Ουγγαρία, το Σοβιετικό καθεστώς αντικαταστάθηκε από εθνικές κυβερνήσεις, στην Ρουμανία ο Νικολά Τσαουσέσκου ανετράπη και εκτελέστηκε, ενώ οι διαρκώς αυξανόμενες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας στην Τσεχία επρόκειτο να οδηγήσουν στην Βελούδινη επανάσταση.
Σε αντίθεση με το 1956 και το 1968, όταν η Σοβιετική Ένωση έστειλε στρατεύματα σε Ουγγαρία και Τσεχοσλοβακία, πλέον υπό τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, δεν υπήρξε κάποια παρέμβαση. Αντιθέτως, ο σοβιετικός στρατός αποσυρόταν από κράτη-δορυφόρους.
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 ο Γκορμπατσόφ είχε εισαγάγει στην Σοβιετική Ένωση την Περεστρόικα(αναδόμηση). Επρόκειτο για πρόγραμμα οικονομικών και κοινωνικών μεταρρυθμίσεων στα πλαίσια της Γκλάσνοστ, πολιτικής «διαφάνειας και δημοσιότητας».
Στις 9 Νοεμβρίου, λίγο μετά την επίσκεψη του Γκορμπατσόφ στην GDR, οι αρχές του ανατολικού Βερολίνου, προχώρησαν στην σοκαριστική ανακοίνωση ότι οι πολίτες θα μπορούσαν να ταξιδέψουν στην Δύση. Εντός ωρών χιλιάδες κόσμου βρισκόταν στους δρόμους.
Στο κέντρο του Βερολίνου, νέοι άνθρωποι και από τις δύο πλευρές άρχισαν να γκρεμίζουν το τείχος, με σφυριά και αξίνες ενώ τα συνοριακά περάσματα πλημμύρισαν με κόσμο. Την επόμενη μέρα, ο καγκελάριος της δυτικής Γερμανίας, Χέλμουτ Κολ θα έλεγε απευθυνόμενος σε ένα πλήθος 20.000: «Είμαστε ένα έθνος!». Μέσα σε 24 ώρες, 100.000 άνθρωποι είχαν περάσει στη δυτική πλευρά.
Τι ακολούθησε;
Η πτώση του Βερολίνου θεωρήθηκε ήδη από τότε, το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Μετά από τεσσεράμιση δεκαετίες, η Γερμανία επανενώθηκε ξανά στις 3 Οκτωβρίου 1990.
Το 1991, ο Κολ του οποίου ο κυβερνών συνασπισμός κέρδισε ευρεία πλειοψηφία στις εκλογές του Δεκεμβρίου 1990, συνέβαλε στην εγκαθίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στην συνέχεια, μέσα σε μία δεκαετία στην υιοθέτηση του κοινού νομίσματος.
Πηγη: euronews