Φορτώνετε βάρη στον ελληνικό λαό που είχε καταφέρει να πετάξει από τις πλάτες του

δεν έχετε παρά να συνυπογράψετε την πρόταση που έχουμε καταθέσει οι Βουλευτές της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, για εξεταστική επιτροπή στην οικονομία, από την είσοδο της χώρας στην Ο.Ν.Ε..

Και τότε θα κάνουμε πραγματικό ταμείο.

Και βέβαια, όσο δεν εξηγείτε στον ελληνικό λαό γιατί δεν θέλετε να γίνει αυτή η εξεταστική επιτροπή, η μόνη συζήτηση που έχει αξία και βοηθά τη χώρα να πάει μπροστά, είναι η συζήτηση για το μέλλον.

Ο κ. Χουλιαράκης, στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων, παρομοίασε την κατάρτιση του Προϋπολογισμού με μια εξαιρετικά δύσκολη άσκηση.

Μια άσκηση με συνεχή διλήμματα, στην οποία πρέπει να πετύχουμε πολλούς στόχους με ένα και μόνο εργαλείο: το πλεόνασμα που προκύπτει – εάν προκύπτει – κάθε φορά, ανάμεσα στα έσοδα και τα έξοδα.

Κάτι σαν μια άσκηση ισορροπίας ενός ακροβάτη – θα έλεγα εγώ – ο οποίος προσπαθεί να σταθεί όρθιος σε τεντωμένο σκοινί, γνωρίζοντας πως κάθε βήμα του πρέπει να είναι μετρημένο και προσεκτικό.

Ο κ. Υπουργός έχει δίκιο, δεν λέει όμως όλη την αλήθεια.

Αν η Κυβέρνηση θέλει πράγματι να πει όλη την αλήθεια στον ελληνικό λαό, πρέπει να εξηγήσει γιατί η χώρα βρίσκεται ακόμα μετέωρη πάνω σε τεντωμένο σκοινί.

Γιατί υποχρέωσε την κοινωνία να μετατραπεί σε έναν σύγχρονο «Σίσυφο» και να φορτωθεί ξανά βάρη τα οποία είχε καταφέρει με κόπο και θυσίες να πετάξει από τις πλάτες της.

Μια μάχη που θα μπορούσε να έχει πολύ σημαντικά αποτελέσματα για τη χώρα, αν είχε δοθεί πάνω σε μια εθνική γραμμή, όπως επιτάσσει το πατριωτικό μας καθήκον.

Μια εθνική γραμμή και συνεννόηση για την οποία η Δημοκρατική Συμπαράταξη και η Φώφη Γεννηματά δίνουν μάχη εδώ και καιρό, αλλά φαίνεται δυστυχώς ότι στο πολιτικό σύστημα δεν αρκούν 7 χρόνια μνημόνιο για να ξεπεράσει τις παιδικές του ασθένειες.

Και σήμερα είμαστε αντιμέτωποι ακόμα και με 4^ο μνημόνιο.

Και βέβαια, πρέπει να εξηγήσετε, εν τέλει, πώς θα καταφέρει το κράτος να επιτελέσει το ρόλο του με τους περιορισμένους πόρους που διαθέτει.

Κι εδώ τα ερωτηματικά είναι πολλά.

Ο προϋπολογισμός του 2017 είναι ο χειρότερος των τελευταίων ετών για την αυτοδιοίκηση.

H μείωση των συνολικών εσόδων υπολογίζεται στο 10%, αν συνυπολογίσουμε, μεταξύ άλλων, την άρνηση της Κυβέρνησης να αποδώσει τη νέα γενιά παρακρατηθέντων.

Και βέβαια, όπως είπα και στην επιτροπή, ούτε λόγος για την αποτελεσματικότητα των δαπανών, που είναι και το μεγάλο ζητούμενο.

Αν, δηλαδή, τα λεφτά που θα πληρώσουν οι πολίτες πρόκειται να πιάσουν τόπο.

Ξέρω ότι οι απαντήσεις είναι δύσκολες.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Όσο κι αν η Κυβέρνηση επιλέγει να κρύβεται πίσω από τους αριθμούς για να μην κάνει την πραγματική συζήτηση, εμείς θα επιμένουμε ότι το πολιτικό σύστημα πρέπει να κάνει υπέρβαση.

Έχει έρθει η ώρα να χτίσουμε μια εθνική γραμμή η οποία θα επιτρέψει στη χώρα να ανακάμψει.

Κι ένα μεγάλο μέρος της πραγματικής συζήτησης που οφείλουμε να κάνουμε, αφορά τον τρόπο με τον οποίο παράγει πλούτο η χώρα.

Έχω μπροστά μου ένα πίνακα της ΕΛΣΤΑΤ με την ποσοστιαία κατανομή του ΑΕΠ ανά κλάδο οικονομικής δραστηριότητας.

Πόσο συμβάλει, δηλαδή, κάθε κλάδος στον συνολικό πλούτο που παράγει η χώρα.

Το 2015 είχαμε ένα ΑΕΠ κοντά στα 175 δις €, στο οποίο συνέβαλαν περίπου 100 κλάδοι οικονομικής δραστηριότητας από τον πρωτογενή, τον δευτερογενή και τον τριτογενή τομέα.

Αν προσθέσουμε τα ποσοστά όλων των κωδικών του πρωτογενή τομέα, με τους υπόλοιπους κωδικούς που περιέχουν τη λέξη «παραγωγή», θα δυσκολευτούμε να περάσουμε το 8%.

Από αυτό το ποσοστό, περίπου το μισό προέρχεται από τους αγρότες, τους κτηνοτρόφους και τους αλιείς.

Μας ικανοποιεί το ποσοστό αυτό;

Μας ικανοποιεί, μια χώρα όπως η Ελλάδα, που η γη της παράγει τα πάντα και σε εξαιρετική ποιότητα, να παίρνει από τη διαδικασία αυτή μόλις το 4%;

Η απάντηση είναι προφανής.

Άρα, λοιπόν, το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνει η Κυβέρνηση είναι να δει πώς συντίθεται το ΑΕΠ της χώρας:

και

Η Κυβέρνηση τι έκανε;

Αφού αρχικά «έκαψε» το αναπτυξιακό χαρτί των συνεταιρισμών, με ένα νόμο που θεωρεί ότι οι συνεταιρισμοί είναι κάτι σαν αποκεντρωμένες δομές του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, έρχεται το Υπουργείο Εργασίας και τριπλασιάζει τις εισφορές στον ΟΓΑ και στη συνέχεια έρχεται το Υπουργείο Οικονομικών και «βρέχει» φόρους.

Είναι από τις περιπτώσεις που μπορεί κάποιος να πει ότι, όντως, το σύμπαν «συνωμότησε», δυστυχώς, όμως, σε τελείως λάθος κατεύθυνση.

Μου θυμίζετε στελέχη επιχειρήσεων με βαρύγδουπους τίτλους και ζηλευτά βιογραφικά, που όταν δεν τους βγαίνουν τα νούμερα προτείνουν απολύσεις.

Λες κι αυτό δεν μπορεί να το κάνει ο οποιοσδήποτε, ακόμα κι αν δεν έχει διοικήσει ποτέ στη ζωή του επιχείρηση.

Το ζήτημα, λοιπόν, είναι να αλλάξουμε τα δεδομένα της εξίσωσης, να αυξήσουμε την παραγωγή και να πάρουμε τα λεφτά που μας λείπουν.

Κι όχι να στοχεύουμε κάθε φορά επαγγελματικούς κλάδους για να πληρώσουν τα σπασμένα.

Αυτή, όμως, είναι η δύσκολη δουλειά, την οποία είτε δεν μπορείτε, είτε δεν θέλετε να κάνετε.

Η ίδια εικόνα επικρατεί και στους υπόλοιπους κλάδους της οικονομίας.

Επειδή δεν έχω πολύ χρόνο στη διάθεσή μου, θέλω μόνο να θυμίσω, ότι μια επιχείρηση ή ένας ελεύθερος επαγγελματίας μπορεί να φτάσουν να καταβάλουν ακόμα και το 60% των εισοδημάτων τους στο δημόσιο, αν συνυπολογίσει κανείς τις επιβαρύνσεις από:

και

και

είναι αδύνατο να πετύχετε τον στόχο που έχετε βάλει για ανάπτυξη.

Κλείνω με τις αποκρατικοποιήσεις.

Εάν υπάρχει μία περίπτωση να μας διαψεύσετε και να πιάσετε το στόχο για ανάπτυξη 2.7% μέσα στο 2017, είναι να καταφέρετε τα ακατόρθωτα στις αποκρατικοποιήσεις.

Κι εδώ βέβαια τα προβλήματα άρχισαν με το καλημέρα.

Από τα 2 δις € έσοδα που έχετε προϋπολογίσει για το 2017, ήδη μετά το φιάσκο στον ΔΕΣΦΑ πρέπει να αφαιρέσετε 188 εκατ. €.

Επιπλέον, αν κρίνουμε από τα πεπραγμένα σας στον τομέα αυτό, μάλλον πρέπει να κρατάμε πολύ μικρό καλάθι.

Θα θυμίσω μόνο ότι το 51% των μετοχών του ΟΛΠ πουλήθηκε για 280 εκατ. € τη στιγμή που η συνολική συμφωνία για το λιμάνι της Λεμεσού – ένα λιμάνι πολύ μικρότερης δυναμικότητας από αυτό του Πειραιά – έφτασε τα 2 δισεκατομμύρια ευρώ και μάλιστα για 25 και όχι για 36 χρόνια παραχώρησης, όπως έγινε με τον Πειραιά.

Θέλω, επίσης, να θυμίσω, ότι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός φέρεται να είπε σε σύσκεψη που έγινε πρόσφατα με φορείς της Θεσσαλονίκης για το λιμάνι, ότι το ενδιαφέρον της Κυβέρνησης εστιάζεται στο θέμα των επενδύσεων και όχι στο ύψος του τιμήματος, γιατί αυτό θα πάει στη «μαύρη τρύπα» του χρέους.

Αν είναι, όντως, έτσι τα πράγματα, τότε:

και